Lokantanın camında;
'Ye iç torunun ödesin' diye yazar.
Adam fırsat kaçmasın diye güzelce karnını doyurur.
Tam lokontadan çıkarken kasayer 'beyefendi borcunuzu ödemediniz' diye engeller.
Adam camdaki yazıyı gösterir.
Garson; 'Tamam, sizin borcunuzu torununuz ödeyecek.
Siz dedenizin borcunu ödeyin' der.
Bu bir fıkra.
Fakat her fıkranın arkasında bir gerçek saklıdır.
Çoğu kardeşlerimiz bilirler ki;
Kurtuluş savaşında Hintliler ve Pakıstanlılar bizlere maddi yardımda bulundular.
Hatta büyüklerimiz ''hanımlarının altın bileziklerini bozdurup bizlere gönderdiler'' diye abartılı bir şekilde överler.
Bizler ise bu iyilikleri devamlı sıcak tutar ve gelecek nesillere aktarma gayreti içerisinde oluruz.

BAKARA : 215. Sana (Allah yolunda) ne harcayacaklarını soruyorlar. De ki: Maldan harcadığınız şey, ana, baba, yakınlar, yetimler, fakirler ve yolda kalmışlar için olmalıdır. Şüphesiz Allah yapacağınız her hayrı bilir. (Kur'an)

Arkadaşlar Hintliler ve Pakıstanlılar bizlere Müslüman olduğumuz için yardım ettiler.
Dedelerimize ''bu yardımları alın, torunlarınız öder'' dediler.
Gerçi bunu onlar söylemediler, ben söylüyorum.
Allah ise biz torunlara ödeme fırsatı verdi.
Ayette belirtildiği gibi evini, yurdunu terketmek zorunda kalan ''yolda kalmış'' Suriyeliler var.
Onlar Hintli ve Pakıstanlı değil diyebilirsiniz.
Bizlere Müslüman olduğumuz için bu yardımlar geldi.
Bizlerde Müslüman oldukları için yardım edeceğiz.
Suriyeli oldukları için değil.
Siyasi bir düşünceyle değil.
Müslüman oldukları için.
İnsan oldukları için.
Sadece Allah için vereceğiz.
Karşılığını sadece Allah tan bekleyerek.
Belki bizlere hayırlı torunlar nasip edecek,
Belki cennetiyle ödüllendirerek.

BAKARA : 245. Verdiğinin kat kat fazlasını kendisine ödemesi için Allah'a güzel bir borç verecek yok mu? Darlık veren de bolluk veren de Allah'tır. Sadece O'na döndürüleceksiniz. (Kur'an)