Yaşlı birisini yolda bulduğum zaman;
Onu evine bırakmak bana haz verir.
Teyze evine götüreyim mi!
Oğlum param yok.
Teyze paraya değil, duaya ihtiyacım var.
Kurban olurum oğlum.
Dedeler bu kadar sıcak olmuyorlar.
Fakat dualarını samimi ve içten yapıyorlar.
16 veya 17 yıl önce!!!
Pişmeye başladığım zamanlardı.
Cevizlide işim vardı.
Hallettim dönüyordum.
Rampa aşağıya iniyordum.
Ters istikametten yukarıya doğru gelen, iki elide pazar çantası ile dolu teyzeye gözlerim ilişti.
Onu evine götürmeliydim.
Çok yaşlıydı.
Fakat çokta açık giyinmişti.
Tereddütte kaldım.
Fakat denemeliydim.
Rampanın aşağısına indim.
Sapaktan teyzenin istikametine doğru geri döndüm.
Arabada Kur'an dinliyordum.
Yobaz zannedip arabama binmez diye teyibi kapattım.
Yanaştım.
Teyze götüreyimmi.
Neden.
Ağır yükünüz var ve zorlanıyorsunuz.
Kaç paraya götürürsün.
Paraya ihtiyacım yok dedim,
Duaya ihtiyacım var demedim.
Bu sosyetik teyze nereden dua bilsin dedim içimden.
Arabaya bindi.
Evine gidinceye kadar dua etti.
Hiç duymadığım ve hiç hak etmediğim dualar.
Gözlerim nemlendi.
Teyze inerken farketti.
Ne oldu oğlum dedi.
Annemi hatırladım diyebildim.
Oğlum başın sağolsun dedi.
Sağol teyze dedim.
Oysa Annem o zamanlar yaşıyordu.
Fakat söyleyecek bir şey bulamadım.
Aklıma en çabuk o gelmişti.
O gün eve gelene kadar tövbe ettim.
Allah ım artniyetli olduğum için beni af et.
İnsanları giyimine göre değerlendirdiğim için beni af et.
O gün pişmeye başladığımı hissetmiştim